Σε μια πολύ ανοιχτή συνέντευξη, ή καλύτερα συζήτηση, ο Αρχιμανδρίτης κ. Γεώργιος Σιώμος μιλάει για όλα, όσα αφορούν στην κατάσταση και τις εξελίξεις του οργανωμένου Ελληνισμού του Μονάχου.
Ένας άνθρωπος απλός, πράος, με όρεξη να προσφέρει και να αφήσει πίσω του το δικό του έργο, μας είπε πραγματικά πολλά, σημαντικά και αληθινά.
Ας δούμε τις απόψεις του
Πριν λίγο καιρό, ενημερωθήκαμε ότι κάτι νέο ξεκινά στα δρώμενα της ομογένειας του Μονάχου. Μπορείτε να μας πείτε περί τίνος πρόκειται;
Ουσιαστικά, έγινε ένα κάλεσμα προς τους Ελληνικούς φορείς και Συλλόγους. Και μάλιστα αυτούς με τους οποίους είχαμε ήδη κάποιες επαφές και συνεργασίες παλαιότερα, για να μπορέσουμε να δούμε ζητήματα και θέματα, τα οποία είχανε ανακύψει από τις διάφορες συζητήσεις που είχαν γίνει ήδη σε προσωπικό επίπεδο με μέλη των φορέων αλλά και με άλλους Έλληνες ομογενείς. Η βασική αρχή ήταν ότι χρειάζεται η επαφή και η επικοινωνία.
Είστε αυτός που έκανε την αρχή προς την πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος. Πώς ξεκίνησε η όλη ιδέα και πώς προχώρησε η υλοποίησή της;
Η όλη ιδέα ξεκίνησε από πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα. Το ένα είναι ότι οι συζητήσεις με διάφορα πρόσωπα ή οργανισμούς μου έκανε φανερή την ανάγκη επικοινωνίας και πληροφόρησης. Το να γνωρίζουμε μεταξύ μας ποιες είναι οι δραστηριότητες των άλλων φορέων και συλλόγων, για να υπάρξει καλύτερη (συν)διοργάνωση, αλλά και το γεγονός ότι ταυτοχρόνως υπήρξαν και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας κινήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μοντέλο, είναι τα βασικότερα ερεθίσματα για την γέννηση της ιδέας. Για παράδειγμα, ανάλογα φόρουμ υπάρχουν στο Ανόβερο, σε Αυστραλία και Αμερική. Όλα αυτά οδήγησαν μέσα από αρκετό διάλογο, σε αυτό το κάλεσμα εδώ στην Εκκλησία των Αγίων Πάντων.
Έχει πραγματοποιηθεί ήδη μια πρώτη συνάντηση με όλους τους ελληνικούς φορείς, που είναι εγγεγραμμένοι ως Σύλλογοι του Μονάχου. Ποιες οι αντιδράσεις τους μέχρι στιγμής;
Οι πρώτες αντιδράσεις τουλάχιστον από τους Προέδρους και τα μέλη των ΔΣ που ήταν παρόντες στην πρώτη συνάντηση, ήταν θετικές. Εμείς βέβαια δε θέλαμε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι προσπαθούμε να επιβάλλουμε κάτι κι έτσι προτρέψαμε τους παρόντες να μεταφέρουν τα όσα ειπώθηκαν στα περαιτέρω μέλη των ΔΣ και να συζητήσουν εκεί, ώστε να μπορέσουν να έχουν τη σύμφωνη γνώμη όλων για την επόμενη συνάντηση.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Μαρτίου, ποια ήταν τα ζητήματα των Συλλόγων που δεν προωθούνταν, ώστε να φτάσουν στην ανάγκη δημιουργίας συντονιστικού σώματος;
Τα ζητήματα των Συλλόγων θεωρώ ότι, ιστορικά, ήταν πολλά και διάφορα τα οποία άλλαζαν. Στη σχετικά σύντομη πορεία μου εδώ στο Μόναχο, υπήρχαν διάφορα ζητήματα. Επίκαιρα, θα έλεγα ότι είναι η εύρεση χώρων για τους Συλλόγους, διότι, από ότι ξέρω, οι περισσότεροι σύλλογοι αυτή τη στιγμή αναζητούν γραφεία. Μια στέγη. Αυτό είναι ένα από τα πολλά θέματα που απασχολούν.
Αυτή η προσπάθεια δεν έχει μόνο στόχο να μπορέσει να απαντήσει και να δώσει λύσεις σε θέματα που ήδη υπάρχουν, αλλά ακόμα και σε ζητήματα του μέλλοντος, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε μια φωνή που θα μπορεί να ακουστεί και προς τη γερμανική πλευρά. Κοινή ομολογία όλων των παρευρισκόμενων την πρώτη φορά, ήταν ότι εν τέλει όλοι προσπαθούμε να διακονήσουμε τον Ελληνισμό εδώ.
Και για να μπορέσουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί σε αυτό, πρέπει να μπορούμε να βρισκόμαστε και να μιλάμε με μια φωνή. Τέτοιες προσπάθειες υπήρχαν κ παλαιότερα. Βέβαια, με άλλη μορφή και ίσως άλλο σκοπό, αλλά η βασική ιδέα το να μπορεί ο ελληνισμός να μιλάει με μια φωνή για τα θέματά του, δεν είναι κάτι καινούριο.
Στην ανακοίνωσή σας αναφέρθηκε επίσης ότι ο πρώτος διάλογος αναπτύχθηκε σε τρεις άξονες. Ας δούμε τους άξονες αναλυτικά:
- “Η επικοινωνία μεταξύ των φορέων και συντονισμός των συνεργασιών”. Τι πιστεύετε ότι δεν πήγαινε καλά μέχρι τώρα, που θα μπορούσε να επιλυθεί έτσι;
Θα σας πω ένα πάρα πολύ απλό παράδειγμα: Το Μόναχο έχει την ευλογία να έχει πολλούς φορείς και συλλόγους. Μεταξύ μας δε γνωριζόμαστε όλοι. Κι αυτό φάνηκε ακόμη και στην πρώτη συνάντηση που έγινε, που ήταν παρόντες 19 εξ αυτών. Όταν λοιπόν εμείς κάνουμε μια οποιαδήποτε εκδήλωση, την οποία μπορούμε να θεωρούμε μικρή ή μεγάλη και θέλουμε να καλέσουμε το εν δυνάμει ακροατήριο, υποτίθεται ότι όλοι αναφερόμαστε στον ίδιο Ελληνισμό.
Πώς θα μπορέσουμε εμείς να κάνουμε τη σχετική διαφήμιση, εάν δε ξέρουμε ποιοι είναι οι άλλοι Σύλλογοι, οι οποίοι ο καθένας έχει τον δικό του κύκλο, το δικό του κοινό αν θέλετε. Ο καθένας έχει τους δικούς του διαύλους επικοινωνίας. Οπότε, σίγουρα αυτό ήταν κάτι που ναι μεν πήγαινε καλά, αλλά πάντα υπάρχει και το καλύτερο.
Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να είμαστε πιο αποτελεσματικοί σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, πρέπει να αρχίσουμε να προλαμβάνουμε κάποιες καταστάσεις έστω και σε επίπεδο διαφήμισης.
2. “Η επικοινωνία με τον εδώ Ελληνισμό”. Πείτε μας περισσότερα σχετικά με αυτό.
Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον ζήτημα, το οποίο μου αρέσει γιατί παίζουμε λιγάκι με τους αριθμούς, αλλά και με τις στατιστικές. Θα έχετε, ίσως, διαβάσει την τελευταία στατιστική ανάλυση που έχει δημοσιεύσει ο δήμος, που αναφέρεται και στον αριθμό των Ελλήνων εδώ στο Μόναχο, που αν δεν κάνω λάθος είναι περίπου 27.000 άνθρωποι.
Αυτό όμως το οποίο δεν ακούγεται, είναι ότι η στατιστική αυτή μετράει μόνο τα άτομα που έχουν Ελληνική Υπηκοότητα, μάλλον μόνο Ελληνική. Όσοι έχουν διπλή ή μόνο Γερμανική υπηκοότητα, για την Στατιστική Υπηρεσία θεωρούνται Γερμανοί με Migrationshindergrund. Αν λάβουμε υπόψη όλα τα παραπάνω, ο αριθμός των Ελλήνων που θα μπορούσε να ενδιαφέρεται για θέματα του Ελληνισμού εδώ, υπερβαίνει τους 30.000.
Αν ρίξετε όμως μια ματιά στις εκδηλώσεις του Ελληνισμού και δείτε ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που πηγαίνουν, θεωρώ ότι έχουμε μια δυσκολία εδώ, η οποία είναι να μπορέσουμε να “μαζευτούμε” σε μια πόλη όπως είναι το Μόναχο, που δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως λειτουργεί μια κωμόπολη 30.000 κατοίκων, αλλά ως αυτό που πραγματικά είναι.
Εγώ πραγματικά δεν την έχω τη λύση. Αλλά αυτό που βλέπω είναι σίγουρα, κάτι πολύ βασικό: το να μπορούμε να έχουμε ουσιαστική επικοινωνία, αυτό είναι σημαντικό και νομίζω πως είναι και η βασική αρχή, η οποία ισχύει για όλα και την οποία τόνισα και στην αρχή. Δεν μπορούμε εμείς να βγαίνουμε και να θεωρούμε ότι διακονούμε και να ερχόμαστε σε επαφή με τον συνάνθρωπο και να μην ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες του.
3. “Η επικοινωνία των ελληνικών συλλόγων και φορέων με τη γερμανόφωνη κοινωνία”. Θεωρείτε ότι αυτό πρέπει να είναι άμεσος στόχος; Τι οφέλη θα μπορούσε να επιφέρει;
Αυτό έχει και πάλι σχέση με την ταυτότητα των Ελλήνων εδώ. Η πραγματικότητα είναι ότι βρισκόμαστε στην ομογένεια. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο, σε μια χώρα, η οποία είναι φιλόξενη, ιστορικά κάποτε λιγότερο, κάποτε περισσότερο.
Αλλά μπορούμε να πούμε ότι Ελληνισμός αυτή τη στιγμή ευημερεί. Και μάλιστα εδώ στην Βαυαρία με τα αρκετά πλεονεκτήματα τα οποία έχουμε και σαν Έλληνες, η ερώτηση λοιπόν είναι, η βασική ερώτηση για μένα είναι, ποια είναι η ταυτότητα του Έλληνα και μάλιστα όχι του Έλληνα απλά, αλλά του μετανάστη του 60, του νέου μετανάστη, ακόμα και του Έλληνα της δεύτερης και τρίτης γενιάς.
Καλούμαστε κι εμείς να είμαστε μέρος αυτής της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, οπότε η εσωστρέφεια, ο αποκλεισμός των άλλων, του διαφορετικού αν θέλετε, ακόμα και η λεγόμενη γκετοποίηση, είναι κάτι το οποίο μπορεί να θεωρηθεί αναγκαίο σε κάποιες φάσεις αλλά σίγουρα δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Σε τι στάδιο βρίσκεται αυτή η επικοινωνία των φορέων με το γερμανόφωνο κοινό;
Πολλοί Σύλλογοι έχουν, μέσα από τις προσωπικές σχέσεις, πολύ καλές σχέσεις με Γερμανούς φίλους των Συλλόγων. Ένα πρόσφατο παράδειγμα που μπορώ να αναφέρω, είναι η πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση των Κρητών, που είχε ένα πολύ μεγάλο αριθμό μη Κρητών αλλά και μη Ελλήνων, που είναι φίλοι του συλλόγου.
Είναι κάτι θετικό αυτό, αυτή η προσωπική επαφή και σχέση με το συνάνθρωπο. Σίγουρα, όμως, σε αυτό το οποίο αποσκοπεί αυτός ο άξονας, είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει και επικοινωνία με το Δήμο. Θα λέγαμε ότι αλλάζουμε επίπεδο. Πλέον δεν είμαστε μόνο στο προσωπικό, αλλά και κατά κάποιο τρόπο με το επίσημο και βλέπουμε δυστυχώς ότι η επίσημη πλευρά, η εκπροσώπηση του Δήμου λείπει από τις περισσότερες εκδηλώσεις μας, διότι δεν προσκαλείται.
Κατά καιρούς είχαμε δημοτικούς συμβούλους, που εκπροσωπούσαν τον Δήμο. Κάνουμε κάποιες εκδηλώσεις που καλούμε και εκπρόσωπος του Δήμου. Για να αναφερθώ σε μία μόνο που θεωρώ ενωτική, είναι η Ελληνοβαυαρική και υπάρχει πάντα εκπροσώπηση του δήμου και του κρατιδίου και της Ρωμαιοκαυολικής και Ευαγγελικής Εκκλησίας αλλά και άλλων οργάνων και ομολογιών.
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να στηρίξουμε με παραπάνω προσπάθεια ώστε να μπορέσουμε και απέναντι στο δήμο να αναδείξουμε την μεγάλη προσφορά των ελληνικών φορέων και συλλόγων, διότι δεν υπάρχει καμία άλλη μεταναστευτική ομάδα αλλοδαπών, η οποία να έχει την ίδια ιστορική προσφορά σε μία κοινότητα, όπως έχουν οι Έλληνες. Δεν υπάρχει κανένας σύλλογος παλαιότερος, που να συνεχίζει τη λειτουργία του, από τους ελληνικούς εδώ στο Μόναχο.
Πιστεύετε ότι χρειάζονται οι Σύλλογοι ένα συντονιστικό όργανο;
Όχι! Όχι, δεν πιστεύω ότι χρειάζονται ένα συντονιστικό όργανο. Υπήρχε κάποτε ένα συντονιστικό όργανο, το οποίο ήταν αυτό της ελληνικής κοινότητας. Δεν θεωρώ ότι έχουμε ανάγκη από άλλα όργανα, από άλλους φορείς. Το καλύτερο το είπε ο κύριος Πρεβελάκης, ο οποίος, νομίζω, ήρθε εκ Θεού και την κατάλληλη στιγμή, ενώ γινόταν η όλη προετοιμασία της πρώτης συνάντησης.
Ήρθε ο κύριος Πρεβελάκης και μας είπε κάποια πράγματα, που θεώρησα πολύ σωστά και την κατάλληλη στιγμή να ακουστούν εδώ στο Μόναχο. Μεταξύ άλλων, είπε ότι χρειαζόμαστε χώρους, όχι γραφεία, χώρους αλλά, αν μου επιτραπεί η έκφραση, χρειαζόμαστε μία παλιά αγορά.
Δηλαδή αυτό που χρειαζόμαστε εμείς σαν φορείς και Σύλλογοι, είναι να έχουμε ένα κοινό χώρο που να μπορούμε να βρισκόμαστε. Παλαιότερα κάποτε τα λέγανε σε στέκια και το καφενείο του χωριού και μαθαίνανε όλα τα νέα.
Επανέρχομαι στην αρχική μου ερώτηση και διορθώνω. Άρα χρειάζεται κάποιος να ενώσει, να δώσει την φλόγα, ώστε οι λίγες φωνές να γίνουν πολλές..
Ναι μπορούμε να παίξουμε με τις λέξεις, γιατί θεωρώ ότι χρειάζεται το έναυσμα και νομίζω ότι αυτό όμως έχει γίνει και δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου. Είχε πει η κυρία Φανή Αθέρα πρόσφατα σε μια συνέντευξη της ότι οι περισσότερες Εκδηλώσεις γίνονται εδώ στους Αγίους Πάντες, αλλά γι’ αυτό νομίζω ότι έχει παρεξηγηθεί ο ρόλος της εκκλησίας και ο δικός μου προσωπικά, θεωρώντας ότι θέλω να αναλάβω οποιοδήποτε ηγετικό ρόλο.
Ποιοι είναι οι στόχοι και οι άμεσες δράσεις;
Αυτό το οποίο προέχει, πέρα από την βασική και αρχική κουβέντα, νομίζω για μένα τουλάχιστον ότι είναι δύο πράγματα ή καλύτερα δύο εκδηλώσεις, οι οποίες να έχουν και συνέχεια και συνέπεια. Η μία είναι αυτό που ονομάσαμε Jahresempfang, δηλαδή μία ετήσια εκδήλωση, στην οποία θα καλούν όλοι οι φορείς και Σύλλογοι σε μία ετήσια δεξίωση, κάτι που δεν υπάρχει μέχρι τώρα.
Το δεύτερο, είναι αυτό το οποίο θα πρέπει να σκεφτούμε καλά, γιατί κάποιες καταστάσεις θα πρέπει να τις προλαβαίνουμε. Το 2021 πλησιάζει και μαζί έρχονται τα 200 χρόνια από την Επανάσταση και την απελευθέρωση της Ελλάδος.
Βρισκόμαστε στο Μόναχο, στην Βαυαρία, που είναι μία ιστορικά σημαντική πόλη με ιστορικούς δεσμούς με την Ελλάδα αλλά και με τον ελληνισμό εδώ. Και θα πρέπει να είμαστε ικανοί, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τότε, το 2021, κάτι το οποίο θα είναι αντάξιο της ιστορίας μας.
Όταν τελικά καταφέρει η Ελληνική Κοινότητα και βγει από το αδιέξοδο που βρίσκεται, θεωρείτε ότι θα υπάρξει σύγκρουση με το “φόρουμ”;
Όχι και δε βλέπω το σημείο στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει σύγκρουση. Είχα πει σε κάποιο σημείο της σημερινής συνέντευξης ότι θα πρέπει να έχουμε επαφή και επικοινωνία με τον εδώ ελληνισμό για να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες ή αναγκαιότητες του.
Αν παρατηρήσουμε ποιες είναι οι ανάγκες και ποιες οι αναγκαιότητες, θα δούμε ότι οι ανάγκες έχουν αλλάξει, όμως σε ποιο βαθμό και σε ποια σημεία, ίσως θα πρέπει να ασχοληθούν κάποιοι σοβαρά, ίσως και ακαδημαϊκοί. Εγώ πάντως δεν τα γνωρίζω, τουλάχιστον σε βαθμό που θα ήθελα και θα ήθελα να τα έχω αναλύσει.
Η Ελληνική κοινότητα, εάν πάρουμε την ιστορική της πορεία, θεωρώ ότι κάποια στιγμή έχει κι αυτή προσαρμοστεί κι αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της, διότι ξεκίνησε ως κάτι διαφορετικό και το οποίο εξελίχτηκε στη σημερινή ελληνική κοινότητα, η ερώτηση όμως είναι, και δεν καταλαβαίνω το σημείο σύγκρουσης. γιατί και πάλι βασική ερώτηση θα πρέπει να είναι για όλους μας ότι θέλουμε να βοηθήσουμε και να υποστηρίξουμε και να προωθήσουμε τους Έλληνες και την ελληνική ιδέα, τον ελληνικό πολιτισμό.
Αυτό το οποίο κάνουμε στο forum στο Μόναχο είναι ένας τρόπος για να βρισκόμαστε και να έχουμε επικοινωνία και επαφή. Τον ίδιο ακριβώς στόχο δεν έχει η ελληνική κοινότητα;
Σαφώς, αν ήταν ενεργή ναι, αλλά εδώ τίθεται και πάλι το ερώτημα. Όταν γίνει και υπάρχει ο ίδιος ακριβώς στόχος, που θα γίνεται η μάζωξη; Ποιος θα κάνει το κάλεσμα για αυτή την επικοινωνία;
Μπορούν να μαζευτούν όπου θέλουν, εάν σε αυτά τα ζητήματα τίθενται ζητήματα αρμοδιότητας τότε νομίζω ότι δεν έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος και η θέση μας.
Σκεφτόμαστε σαν οργανισμοί, σκεφτόμαστε σαν δύο φορείς. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο εγώ θεωρώ αναχρονιστικό διότι η όλη αρχή το να βρίσκονται οι φορείς και σύλλογοι και να δημιουργηθεί αυτό το Φόρουμ, αφού είναι να το ονομάσουμε κάπως, είναι να υπάρχει επαφή και επικοινωνία. Η ελληνική κοινότητα, όταν μπορέσει να λειτουργήσει και πάλι, θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει κι αυτή τη θέση της μέσα στους Ελληνικούς φορείς και συλλόγους.
Δεν βρίσκω κανένα σημείο σύγκρουσης, εκτός αν κάποιος προσπαθεί να δημιουργεί και πάλι θέσεις, όργανα και θεσμούς. Δεν θα υπάρχει κανένα σημείο σύγκρουσης ή ανταγωνισμού κατ’ εμέ. Δεν είμαστε εταιρίες να ψάχνουμε πελάτες.
Γιατί να ενδιαφερθεί ένας απλός μετανάστης να ενημερωθεί για αυτή την κίνηση; Πώς θα μπορούσε να τον επηρεάσει;
Αν κάναμε μία ανακεφαλαίωση, θα έλεγα ότι αυτό που μπορεί να κερδίσει, είναι να ανακαλύπτει συνεχώς ένα πλούσιο πρόγραμμα, να υπάρχει ενημέρωση τόσο για προσωπικά ζητήματα όσο και γενικά. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος συνεχώς προσπαθεί και οδεύει προς το καλύτερο. Θέλει να βελτιωθεί, θέλει να μάθει, θέλει να φτάσει στην αρετή.
Αυτό του δίνει την ευκαιρία. Από μια τέτοια προσπάθεια, η οποία θα απλώνει ακόμα πιο εύκολα μπροστά του ένα πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα και θα μπορεί να συμμετέχει σε αυτό που τον εκφράζει και μ’ αυτό το οποίο ταυτίζεται ο καθένας, χωρίς να έχει την ανάγκη να είναι μέλος σε κάποιο σύλλογο ή φορέα.
Άρα το κέρδος του θα είναι μόνο σε πολιτιστικό επίπεδο;
Ναι σε πολιτιστικό επίπεδο, αλλά και από την άλλη βέβαια αυτό υπερβαίνει λίγο το πρόσωπο, γιατί θα πρέπει να ξέρουμε κι εμείς οι οργανωμένοι φορείς και η εκκλησία και να ερχόμαστε σε επαφή με τον Έλληνα, με τον αδερφό μας, για να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες του, οι πραγματικές του ανάγκες.
Αμφιβάλλω αν ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες του ελληνισμού εδώ στο Μόναχο. Παραδείγματος χάρη των νέων μεταναστών εδώ στο Μόναχο και δε μιλάμε για βασικές ανάγκες σπίτι και εργασία.
Εύλογα ερωτήματα σχετικά με τη διοίκηση αυτού του φορέα γεννιούνται επίσης. Πώς θα διοικείται το σώμα; Τι προβλέπεται να γίνει διαδικαστικά;
Απολύτως τίποτα! δεν θα έχει κανένα πρόεδρο, δεν θα το διοικεί κάνεις! Θα είναι όλοι εκεί: ελληνικοί φορείς και σύλλογοι, οι οποίοι συμμετέχουν και το γράφουν και στα πρακτικά. Άλλωστε για να μη θεωρηθεί ότι κάποιος σύλλογος η πρόσωπο καπελώνει κάποιον άλλον, για οποιοδήποτε απόφαση, θα πρέπει όλες οι αποφάσεις και οποιαδήποτε κίνηση γίνεται, να προϋποθέτει απόφαση της ολομέλειας και να είναι αυτές οι αποφάσεις ομόφωνες.
Διαδικαστικά είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεις όλους μαζί να συμφωνήσουν, αλλά, σωστά, δεν θα γίνει καμία ενέργεια να δημιουργηθεί σύλλογος η φορέας σε κάποιο πρωτοδικείο στο Μόναχο. Είναι ένα άτυπο φόρουμ, το οποίο ως μοναδικό σκοπό έχει την μεταξύ μας επικοινωνία, επαφή και συνεργασία.
Ποιος θα ορίζει τις επαφές και τις συναντήσεις;
Θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρχουν το χρόνο τέσσερις συναντήσεις, οι οποίες θα ορίζονται από την ολομέλεια. Η αρχή έγινε από εμένα και η πρώτη συνάντηση την οποία κάναμε και το κάλεσμα και από τώρα και στο εξής οι σύλλογοι και φορείς θα μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους τις συναντήσεις τους και τα θέματα που τους απασχολούν.
Οι συζητήσεις – διάλογοι θα είναι αυστηρά μόνο για τους Προέδρους των ΔΣ; Θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των συγκεντρώσεων στον Ελληνισμό;
Στην πρώτη συνάντηση που είχαμε και στις επόμενες τα πρακτικά μας δεν θεωρώ ότι πρέπει να είναι μυστικά. Από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο βέβαια θα ενδιαφέρει τον ελληνισμό το πως προχωράει μια εκδήλωση και η οργάνωση της.
Σαφώς, το πως προχωράει μια εκδήλωση και τι ενέργειες γίνονται δεν ενδιαφέρει, όμως το γενικό αποτέλεσμα των συζητήσεων ή μελλοντικά πλάνα θα ανακοινώνονται;
Σ’ αυτό το σημείο δεν έχει συζητηθεί. Ήταν και η πρώτη συνάντηση άλλωστε. Αυτό το οποίο ξέρω εγώ, είναι ότι έγινε με την πρόταση, με την έκκληση να επιστρέψουν όλοι στα διοικητικά τους συμβούλια και να συζητήσουμε. Εννοείται ότι δεν είναι μυστικές διαδικασίες, εννοείται ότι είναι άκρως δημοκρατικές και ανοικτές διαδικασίες διαλόγου. Τώρα, από δω και πέρα πως θέλουν να το χειριστούν οι φορείς, είναι κάτι το οποίο εγώ δεν μπορώ να το αποφασίσω.
Οι ιδιώτες πολίτες ή ακόμα και επαγγελματίες που έχουν προσφέρει με το έργο τους στην περιοχή, αν επιθυμούν να λάβουν και αυτοί μέρος, θα μπορούν;
Νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο το να έρθουν ιδιώτες και να έχουν και αυτοί δικαίωμα ψήφου.
Κάθε δράση προκαλεί, ως γνωστόν, την ανάλογη αντίδραση. Τι έχετε να πείτε σε όλους εκείνους που δυσπιστούν και βλέπουν αρνητικά αυτή τη σύμπραξη;
Αυτό είναι κάτι το οποίο μπορώ να πω και πάλι δεν το καταλαβαίνω, διότι δεν έχω κλείσει ποτέ την πόρτα μου σε κανέναν και δεν είμαι και ιδιαίτερα δυσεύρετος. Είμαι εδώ στην εκκλησία.
Ό,τι κάνω, προσπαθώ να το κάνω όσο πιο ανοιχτά μπορώ κι εμένα δεν ήρθε ποτέ να με ρωτήσει κάποιος γιατί να το κάνω έτσι γιατί να το κάνω αλλιώς.
Μπορεί να ακούγονται πολλά, απλά δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω και τι να απαντήσω σε ανώνυμες ερωτήσεις. Αν κάποιος είναι δύσπιστος, θα του απαντήσω. Έλα και δες πριν κρίνεις. (κερνάμε και καφέ)
Πολλοί αναφέρουν ότι είναι λάθος η Εκκλησία να ξεκινήσει μια τέτοια πρωτοβουλία, τι έχετε να πείτε για αυτό; Οφείλει η Εκκλησία να επεμβαίνει σε τέτοιους είδους συζητήσεις/ διαλόγους ή πρέπει να επικεντρωθεί στην Θρησκεία μόνο;
Αυτοί που το αναφέρουν δηλαδή τι θέλουν; Να κάνουμε μόνο Ακολουθίες και από κει και πέρα να μην κάνουμε τίποτα, να μην μιλάμε; Αυτοί που το λένε αυτό, τι ακριβώς εννοούν; Να ασχοληθούμε μόνο με τη θρησκεία; Και εφόσον το θέλουν έτσι, ποιο κομμάτι της θρησκείας να μην κάνουμε; Κήρυγμα; Ή το κήρυγμα είναι κομμάτι της θρησκείας;
Να μην έχουμε ομάδες, οι οποίες θα είναι όχι μόνο το κατηχητικό αλλά κι άλλες ομάδες εδώ της εκκλησίας που θα μαζεύονται τα παιδιά;
Ποιο είναι, λοιπόν, το κομμάτι της θρησκείας, των δράσεων μίας ενορίας, της εκκλησίας αν θέλετε, το οποίο αρέσει σε αυτούς να αναλάβει μόνο και αποκλειστικά η εκκλησία; Είναι, θεωρώ, η ίδια λανθασμένη αντίληψη, των αρμοδιοτήτων, των θέσεων και των εκπροσωπήσεων .
Ναι, ας δεχτούμε ότι έχουμε αρμοδιότητες, εννοώ την εκκλησία αν θέλετε κατά αυτό τον τρόπο. Η εκκλησία δεν επεμβαίνει ποτέ σε πολιτικά ζητήματα, δεν θα ‘πρέπε να επεμβαίνει σε πολιτικά ζητήματα.
Και μάλιστα ο Άγιος Χρυσόστομος ανέφερε τότε στον Καίσαρα: “εσύ είσαι υπεύθυνος για τον εξωτερικό άνθρωπο και για τις εξωτερικές ανάγκες και εγώ για τον εσωτερικό, το Ψυχικό του κόσμο.”
Ναι σίγουρα αυτή είναι η «δουλειά» μας, αλλά πραγματικότητα μας είναι ότι έρχεται κόσμος και μας ζητάει να φάει. Θα του πούμε, ξέρεις τι; Δεν είναι δουλειά μας, διότι δεν είναι θρησκευτικό αυτό το ζήτημα;
Επίσης μην ξεχνάμε λίγο την ιστορία: περίπου το 1750, η πρώτη ελληνική κοινότητα της Λειψίας είχε δημιουργηθεί από τον εκεί Ιερέα. Ο Ιερέας αυτός θεωρούσε ότι είναι υποχρέωση του, ότι αυτή είναι η διακονία του να μπορέσει να οργανώσει τον ελληνισμό, τον τότε ελληνισμό της Λειψίας και να τους δώσει μια στέγη και όταν τελείωσε η υπηρεσία του σηκώθηκε και έφυγε.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας
Αυτά ήταν τα πολλά και σημαντικά, που μοιράστηκε μαζί μας ο Αρχιμανδρίτης, κ. Γεώργιος Σιώμος. Τον ευχαριστούμε εκ βαθέων για το χρόνο του, την απλότητα και το άνοιγμα ψυχής του σε εμάς. Του ευχόμαστε υγεία και καλή συνέχεια στο έργο του.
