Το Μαξιμιλιανέουμ (Maximilianeum) είναι παλατινό κτίριο στο Μόναχο. Το κτιριακό συγκρότημα αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως χώρος διαμονής των άριστων φοιτητών που σπούδαζαν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης, στη συνέχεια και μέχρι το 1949 στέγασε τη Βουλή του κρατιδίου.
Σήμερα στεγάζει επίσης το νέο βαυαρικό Landtag (κρατικό κοινοβούλιο) από το 1949.
Ο αρχηγός ήταν ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας, ο οποίος ξεκίνησε το έργο το 1857.
Ο κορυφαίος αρχιτέκτονας ήταν ο Friedrich Bürklein. Το κτίριο βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Isar, πριν από τη γέφυρα Maximilian και σηματοδοτεί το ανατολικό άκρο της Maximilianstrasse, μιας από τις βασιλικές λεωφόρους του Μονάχου που πλαισιώνεται από νεο-γοτθικά παλάτια που επηρεάζονται από το αγγλικό στυλ.
Λόγω στατικών προβλημάτων, η κατασκευή ολοκληρώθηκε μόλις το 1874 και η πρόσοψη του Maximilianeum, που σχεδιάστηκε αρχικά και σε νεο-γοτθικό ρυθμό, έπρεπε να αλλάξει σε αναγεννησιακό ύφος υπό την επίδραση του Gottfried Semper.
Η πρόσοψη ήταν διακοσμημένη με καμάρες, κολώνες, ψηφιδωτά και κόγχες γεμάτες προτομές.
Το κτίριο επεκτάθηκε στην πλάτη του για νέα γραφεία του κοινοβουλίου, αρκετά σύγχρονα φτερά προστέθηκαν το 1958, το 1964, το 1992 και πάλι το 2012.
Στις 5 Οκτωβρίου 1857 ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Β΄ ξεκίνησε την κατασκευή του αρχιτέκτονα Friedrich Bürklein.
Λόγω στατικών προβλημάτων που προκαλούνταν από τη θέση του κτιρίου στο Isarhochufer η πρόσοψη του Μαξιμιλιανέουμ, η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί νεο-γοτθικό Maximilianstraße σχεδιάστηκε υπό την επήρεια Gottfried Semper σε αναγεννησιακό στυλ, με καμάρες, κίονες, μωσαϊκά, προτομές και κόγχες. Το 1874 το κτίριο ολοκληρώθηκε τελικά μετά από επανειλημμένες επισκευές.
Μέχρι το 1918, η βασιλική Σχολή Page στεγάστηκε στο Maximilianeum δίπλα από το Ακαδημαϊκό Ίδρυμα και μια ιστορική γκαλερί.
Μέχρι λίγο πριν από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποιήθηκε στο χώρο της γκαλερί η Έκθεση Τέχνης του Μονάχου.
Προς το τέλος του πολέμου, τα δύο τρίτα του κτιρίου βομβαρδίστηκαν. Μετά τον πόλεμο, το κτήριο ανοικοδομήθηκε από τον Karl Kergl.
Το 1949, το Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο εξέλεξε το κτίριο ως έδρα του, πράγμα που απαιτούσε αντίστοιχες αλλαγές στο χώρο της γκαλερί. To πρώην Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο στην Prannerstraße είχε υποστεί σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Όταν η ανακατασκευή του Μαξιμιλιανέουμ για τις πολλαπλές χρήσεις απέδειξε πως ήταν πολύ μικρό, προστέθηκαν το 1958/59 και το 1964/65 τα ανατολικά φτερά με γραφεία και αίθουσες συσκέψεων.
Από το 1992-1994 ακολούθησε μια επέκταση από τον αρχιτέκτονα Volker Staab και Jürgen Pleuser, 2010-2012 περαιτέρω επέκταση από το γραφείο στο Βερολίνο των αρχιτεκτόνων Léon-Wohlhage-Wernik.
Μπορείτε να επισκεφτείτε το παλάτι και να θαυμάσετε τις μόνιμες εκθέσεις που φιλοξενούνται στις αίθουσες του ή ακόμα να δείτε τον χώρο του κοινοβουλίου εφόσον όμως το έχετε προγραμματίσει.
Πρόσβαση: Σε αυτή την περίπτωση ο πιο κοντινός σταθμός είναι ο ομώνυμος σταθμός του τραμ που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το παλάτι και εξυπηρετείται από την γραμμή 19 (τραμ).
