Έτος 2020: Έτος Μελίνας Μερκούρη. Στις 18 Οκτωβρίου συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη και το Αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή τη συγκεκριμένη επέτειο παρουσιάζει ένα αφιέρωμα σε αυτήν τη σημαντική Ελληνίδα του 20ου αιώνα με υλικό από τις φωτογραφικές του συλλογές (Συλλογή Υιών Πουλίδη και Συλλογή Αριστοτέλη Σαρρηκώστα) στο οποίο απεικονίζονται διάφορα στιγμιότυπα, κάποιες φορές όχι και τόσο γνωστά, από την προσωπική, καλλιτεχνική και πολιτική της ζωή από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 και μετά.
«Ξεφυλλίζοντας» το άλμπουμ βλέπουμε την Μελίνα Μερκούρη στην ελληνική πρεμιέρα της ταινίας «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, στην οποία υποδύεται τη Μαγδαληνή, στην πρεμιέρα της ταινίας «Οι νικητές» μαζί με τον συμπρωταγωνιστή της Τζορτζ Πέπαρντ αλλά και στα γυρίσματα της ταινίας «Η Ελλάδα της Μελίνας Μερκούρη» πάνω στην Ακρόπολη. Επίσης την βλέπουμε μαζί με τον Μάνο Χατζηδάκι στα στούντιο της δισκογραφικής εταιρίας Columbia σε μια στιγμή χαλάρωσης καθώς και στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με τον Ντασσέν σε αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό.
Η δικτατορία του 1967 την βρίσκει στο εξωτερικό. Η αντίδραση της ήταν άμεση με αποτέλεσμα το καθεστώς να της αφαιρέσει την ιθαγένεια. Έτσι, η είσοδος στη χώρα θα της επιτραπεί μόνο για λίγες ώρες τον Ιούλιο του 1972 προκείμενου να παραβρεθεί στην κηδεία της μητέρας της. Η Μελίνα θα επιστρέψει οριστικά στις 26 Ιουλίου 1974 μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Στις φωτογραφίες βλέπουμε πλήθος κόσμου να την υποδέχεται.
Το αφιέρωμα συνεχίζει με τη συναυλία που δόθηκε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την Κύπρο το 1974, με τη διαδήλωση κατά της χούντας στη Χιλή και με τη δίκη των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου τον επόμενο χρόνο.
Αναφορικά με την πολιτική δράση της Μελίνας Μερκούρη και την ιδιότητα της ως υπουργός Πολιτισμού με την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου παρουσιάζονται στιγμιότυπα από προεκλογικές περιόδους, από το κοινοβούλιο, από εκδηλώσεις και συναντήσεις με ξένους ηγέτες (π.χ. Ίντιρα Γκάντι, Φρανσουά Μιτεράν) και ανθρώπους του πνεύματος (π.χ. Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, Μιχάλης Κατσαρός).
