Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ktefeld της Γερμανίας. ‘Εχει σπουδάσει Παιδαγωγικά, Γερμανική Φιλολογία και Ψυχολογία. Οι μεταπτυχιακές σπουδές της ειδικεύονται στη Μεθοδική Διδακτική της Γερμανικής Γλώσσας. Εργάζεται στη Σχολή Μωραΐτη ως καθηγήτρια Γερμανικών.

Από το 2004 είναι Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης του Ινστιτούτου ÖSD Ελλάδας. Παράλληλα είναι εξετάστρια και εκπαιδεύτρια καθηγητών Γερμανικής ως εξεταστές του Ινστιτούτου.

Είναι συνεργάτης της διαδικτυακής εφημερίδας για τον απόδημο Ελληνισμό Ήφαιστος Βιέννης και από τον Ιανουάριο του 2018 είναι Μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Την έχουμε γνωρίσει όλοι ως εκπρόσωπο της Αυστριακής Φιλανθρωπικής Οργάνωσης Griechenlandhilfe στην Ελλάδα.

Κυρία Μόσχου, είστε εκπρόσωπος της οργάνωσης Griechenlandhilfe στην Ελλάδα. Από πότε δραστηριοποιείστε στο χώρο?

– Τη Griechenlandhilfe την ανακάλυψα τυχαία πριν από πέντε χρόνια στο διαδίκτυο, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο για τη δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης. Μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, έχω και τα Γερμανικά και τα Ελληνικά ως μητρική γλώσσα και σκέφτηκα πως ίσως θα τους φαινόμουν χρήσιμη. Επικοινώνησα μαζί τους και όταν ήρθαν στην Ελλάδα γνωριστήκαμε και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Θεωρούσα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα άτομο στην Ελλάδα που κατείχε και τις δύο γλώσσες και θα βοηθούσε και τις δύο πλευρές. Να σημειώσω εδώ πως πλέον υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα συνεργάτες μας, καθώς επίσης και στη Γερμανία. Σχεδόν κάθε πόλη έχει τον άνθρωπό της, εγώ είμαι κατά κάποιο τόπο και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων μας. Στην Αθήνα πλέον είμαστε μια ομάδα.

Τι σας ώθησε να γίνετε μέλος της συγκεκριμένης οργάνωσης και να συνεργαστείτε μαζί της?

– Εκτίμησα αφάνταστα το γεγονός ότι στον καιρό της κρίσης για την Ελλάδα υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν τη χώρα χωρίς να ‘έχουν καμία σχέση μαζί της. Η Ελλάδα περνούσε πολύ δύσκολες ώρες, άνθρωποι έμειναν στο δρόμο, έχαναν τα σπίτια τους. Ήταν μία διαφορετική εικόνα Ελλάδας από αυτήν που γνώριζα, όταν την επισκεπτόμουν τα καλοκαίρια ως παιδί. Με πονούσε η εικόνα αυτή και έχω την αίσθηση ότι η συνάντησή και γνωριμία μου με τον Erwin Schrümpf, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Ήταν η στιγμή που σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να επιστρέψω στη Γερμανία.

Από ότι γνωρίζω, συνεργάζεστε ήδη πέντε χρόνια με την οργάνωση. Πως βλέπετε την κατάσταση μετά από τόσα χρόνια?

– Έχω την αίσθηση πως υπάρχουν δύο πλευρές της κρίσης. Η μία είναι η εμφανής, αυτή που δε μπορεί να κρυφτεί, είναι οι άπειρες ελλείψεις στον τομέα της υγείας κυρίως. Στην αρχή τα νοσοκομεία δίσταζαν να εκφράσουν τις ανάγκες. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να αυξάνεται η ζήτηση από νοσοκομεία, κέντρα υγείας και ιδρύματα όλης της χώρας. Υπάρχει όμως και μία κρυφή εικόνα κρίσης. Είναι πάρα πολλές οικογένειες που ίσα ίσα επιβιώνουν και άλλες που δε μπορούν να προσφέρουν ούτε τα απαραίτητα στα παιδιά τους. Ως καθηγήτρια Γερμανικών γνωρίζω πως πολλοί γονείς αναγκάζονται να διακόψουν τα μαθήματα ξένων γλωσσών στα παιδιά τους. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δείχνει πολλά. Ο Έλληνας προτιμά να πεινάσει, παρά να μη μορφώσει το παιδί του. Φανταστείτε την απελπισία του λοιπόν, όταν δε μπορεί να δώσει στο παιδί του τα εφόδια και την πρόσβαση στη γνώση. Αυτό που με εντυπωσιάζει και με συγκλονίζει είναι η αντίδραση αυτών των οικογενειών, όταν τους προσφέρεται βοήθεια. Είναι άνθρωποι υπερήφανοι, άνθρωποι που ντρέπονται, γιατί έμειναν άνεργοι και σκύβουν το κεφάλι. Η Ελλάδα δυστυχώς άλλαξε. Ο Έλληνας άλλαξε. Ο Έλληνας δε γελάει πια, δε λέει πια Καλημέρα! Βασικά οι άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν χάσει κατά τη γνώμη μου την ελπίδα πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Άρα η κατάσταση μάλλον δε βελτιώνεται.

Παρατηρήσαμε πως η Griechenlandhilfe έσπευσε άμεσα να βοηθήσει μετά την καταστροφή στο Μάτι το καλοκαίρι. Πως βιώσατε την όλη κατάσταση?

– Αρχικά θα σεβαστώ όλα τα θύματα και τις οικογένειές τους και δε θα αναφερθώ καν στα γεγονότα, τα οποία δε μπορούν άλλωστε να περιγραφούν. Δεν υπάρχουν λόγια, δε βγαίνει λέξη από το στόμα. Μένεις σιωπηλός και κοιτάς τι μπορείς να κάνεις σε αυτές τις στιγμές. Είναι επίσης τόσο μεγάλος ο θυμός , που αν πράγματι μπορούσαν να μιλήσουν όσοι έζησαν αυτή τη δοκιμασία, ειλικρινά δε γνωρίζω τι θα γινόταν. Υπάρχει ένα μούδιασμα σε όλους, κυρίως στους εθελοντές. Είναι πολύ δύσκολο να παραμένει κάποιος ψύχραιμος, όταν βιώνει τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να αναφερθεί εδώ πως ήταν αξιοσημείωτη η προσφορά όλων των εθελοντών. Γνώρισα νέα παιδιά που είχαν να κοιμηθούν 4 μέρες, παιδιά στα κέντρα διανομής τροφίμων που δεν έφευγαν όλο το 24ωρο. Να ευχαριστήσω εδώ προσωπικά τον Ελληνισμό της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας, οι οποίοι ήρθαν σε επαφή μαζί μου και πρόσφεραν δωρεές στη Griechenlandhilfe. Επίσης θέλω να αναφέρω πως μόλις επικοινώνησα με τον Erwin Schrümpf και του περιέγραψα την κατάσταση και ότι πρέπει να επέμβουμε αμέσως, είχα σε μία μέρα μέσω συνεργάτιδας από την Αυστρία ότι ζήτησα. Αυτό για μένα σημαίνει πολλά. Βρισκόμουν κάθε μέρα επι τόπου κι έψαχνα οικογένειες μαζί με τους εθελοντές.

Ισχύει πως δεν υπήρχε αρκετή κρατική μέριμνα?

– Με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Θα πω απλώς πως αν βρισκόμασταν σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, πιθανώς δε θα χρειαζόταν να κοιμάται μια μητέρα με δύο παιδιά σε ένα καμένο σπίτι χωρίς νερό, ρεύμα, παράθυρα και πόρτες. Τη μητέρα αυτή τη γνώρισα προσωπικά. Ίσως και να πω πως δεν υπήρχε καμία ουσιαστική οργάνωση. Ένας δημοσιογράφος από την Αυστρία με ρωτούσε συνεχώς που είναι οι μονάδες υγείας, που βρίσκονται οι σκηνές καταγραφής, γιατί δεν υπάρχουν βιολογικές τουαλέτες. Αυτά τα παρατήρησε ένας άνθρωπος που ήρθε για τρεις ώρες στο Μάτι για τη συνέντευξη. Οπότε μάλλον πήρατε την απάντησή σας.

Θέλω να σας ρωτήσω κάτι εντελώς διαφορετικό. Ως εκπρόσωπος μιας ξένης φιλανθρωπικής οργάνωσης έχετε αντιμετωπίσει προβλήματα στην Ελλάδα?

– Ένα καλό που έφερε η κρίση στη χώρα μας είναι, θεωρώ, η αντίληψη περί εθελοντισμού. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται και μπαίνουν σε οργανώσεις βοήθειας, θα έλεγα εγώ. Γιατί στην ουσία αυτό κάνουμε. Βοηθάμε στην ανάγκη. Σχετικά με τα προβλήματα τώρα, μάλλον δεν έχω αντιμετωπίσει ακραία πράγματα. Συχνά ακούω πόσα κερδίζω από όλο αυτό και όταν απαντώ πως το κάνω αφιλοκερδώς, κάποιοι θα με κοιτάξουν κάπως δύσπιστα. Η συνεργασία μου με τους συνεργάτες στην Αυστρία είναι άψογες και οι συνεργασίες με τους υπεύθυνους που συνεργαζόμαστε στην Ελλάδα επίσης. Άλλωστε πιστεύω πως όταν όλοι έχει έναν κοινό στόχο δεν υπάρχουν προβλήματα. Βέβαια έχω ακούσει και σχόλια του τύπου: Ήρθαν τώρα οι Αυστριακοί να μας βοηθήσουν”. Έχω μάθει όμως να μη μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες. Κάνουμε κάτι καλό, το κάνουμε με την καρδιά μας και αυτό με ικανοποιεί.

Συνεργάζεστε με άλλες εθελοντικές οργανώσεις?

– Προσωπικά όχι. Ως Griechenlandhilfe φυσικά. Συνήθως προσφέρουμε βοήθεια και γνωρίζουμε ομάδες μεταξύ τους, οι οποίες μπορούν να συνεργαστούν. Τον προηγούμενο μήνα η Επίλεκτη Ομάδα Διασωστών Αιγάλεω εκπαίδευσε τους Εθελοντές Πυροσβέστες του Ν. Βουτζά στις Πρώτες Βοήθειες. Και στις δύο ομάδες προμηθεύουμε εμείς υλικά. Υπάρχει όμως και μία οργάνωση το Library4All, η οποία πολύ συχνά μας προμηθεύει με βιβλία, τα οποία παραδίδουμε σε ιδρύματα και σχολεία που συνεργαζόμαστε.

Κυρία Μόσχου, αν σας ζητούσα να περιγράψετε με μερικές λέξεις αυτό που κάνετε, τι θα μου απαντούσατε?

– Σεβασμός, προσφορά, συνεργασία, αξίες, πόνος, θλίψη και αγάπη για τον άνθρωπο.

Και τι σημαίνει εθελοντισμός για εσάς?

– Ευαισθησία με την καλή και την κακή έννοια. Γίνεσαι συγχρόνως πολύ καλύτερος αλλά και πολύ πιο αυστηρός άνθρωπος. Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, να βλέπεις ξεκάθαρα και να θέλεις ξεκάθαρους ανθρώπους γύρω σου. Μαθαίνεις να απαιτείς καλές συνεργασίες για να επιτευχθούν οι στόχοι. Ωριμάζεις με έναν διαφορετικό τρόπο και αποκτά άλλο νόημα η ζωή. Βασικά βάζεις άλλες προτεραιότητες. Ακούς το προαίσθημα και την καρδιά. Και φυσικά ευγνωμοσύνη. Για όλους και για όλα. Σε όλους και σε όλα.