Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βαυαρίας είναι ένα μέρος γεμάτο ενέργεια, όπου η νυχτερινή ζωή είναι έντονη και η μπύρα είναι τόσο σκούρη όσο ο καφές. Η πόλη, σαν ένα από τα μεγαλύτερα πορτραίτα της Βαυαρίας, είναι ζωντανή με τους επισκέπτες όλο το χρόνο, αλλά ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θεαματικής χριστουγεννιάτικης αγοράς.
Για αιώνες, η Νυρεμβέργη ήταν η αδήλωτη πρωτεύουσα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η προτιμώμενη κατοικία των περισσότερων Γερμανών βασιλιάδων, οι οποίοι κρατούσαν εδώ τα βασιλικά κοσμήματά τους. Πλούσια και γεμάτη με αρχιτεκτονικά θαύματα, ήταν επίσης ένας μαγνήτης για διάσημους καλλιτέχνες, και ο πιο διάσημος από όλους, ο Albrecht Dürer, γεννήθηκε στην πραγματικότητα εδώ.
«Η Νυρεμβέργη λάμπει σε όλη τη Γερμανία σαν ένας ήλιος ανάμεσα στο φεγγάρι και τα αστέρια», είπε ο Martin Luther. Μέχρι τον 19ο αιώνα, η πόλη είχε γίνει μια δύναμη στη βιομηχανική επανάσταση της Γερμανίας.
Οι Ναζί είδαν εδώ το τέλειο σκηνικό για τις δραστηριότητές τους στην εργατική τάξη της Νυρεμβέργης. Ήταν εδώ που διεξήχθησαν οι φανατικοί αγώνες του κόμματος, που άρχισε το μποϊκοτάζ των εβραϊκών επιχειρήσεων και που θεσπίστηκαν οι διαβόητοι νόμοι της Νυρεμβέργης, οι οποίοι απαγόρευσαν τη γερμανική ιθαγένεια για τους Εβραίους. Στις 2 Ιανουαρίου 1945, οι συμμαχικοί βομβιστές μείωσαν την πόλη σε χώρο υγειονομικής ταφής, σκοτώνοντας 6000 άτομα.
Μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, η πόλη επιλέχθηκε ως τόπος δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου, με γνωστότερη έως σήμερα τη δίκη της Νυρεμβέργης. Αργότερα, η επίπονη ανακατασκευή – χρησιμοποιώντας την αρχική πέτρα – σχεδόν όλων των κυριότερων κτιρίων της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του κάστρου και των παλιών εκκλησιών στο Altstadt, επέστρεψε την πόλη κάποια από την παλιά της μεγαλειότητα.
