Αφιέρωμα στο χαριτωμένο γερμανικό αυτοκινητάκι, που μαζί με το Isetta της BMW υπήρξε το πιο επιτυχημένο microcar της ευρωπαϊκής αγοράς, μέχρι την εμφάνιση του Smart.

Tα δημοφιλή ακόμη στις ημέρες μας Goggomobiles ήταν μια σειρά από microcars που παράγονταν στη βαυαρική πόλη Dingolfing, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, από την Hans Glas GmbH.

Στον ίδιο χώρο, αναβαθμισμένο σύμφωνα με τις ανάγκες και τα πρότυπα της συγχρονης εποχής, παράγονται σήμερα ορισμένα από τα πιο δημοφιλή μοντέλα της BMW (που το 1966 εξαγόρασε την Glas).

Η κατασκευάστρια εταιρεία έφτιαχνε τρία μικρά μοντέλα αυτού του τύπου, χρησιμοποιώντας την ίδια πλατφόρμα: Tο sedan (Τ), το coupe (TS) και το φορτηγό (TL). Ο κινητήρας, τοποθετημένος στο πίσω μέρος, ήταν επίσης κοινός και για τα τρία. Αερόψυκτος, δίχρονος και δικύλινδρος, αρχικά είχε χωρητικότητα 250 κ.εκ. Αργότερα, απέκτησε και ισχυρότερες εκδόσεις, με την αύξηση του κυβισμού του στα 300 κ.εκ. και μετέπειτα στα 400 κ.εκ.

Η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη, ενώ προμηθευτής του κιβωτίου ταχυτήτων ήταν η Getrag. Στα 14 χρόνια της σταδιοδρομίας του (1955-1969) αρίθμησε συνολικά 284.491 μονάδες παραγωγής (214.313 sedan, 66.511 coupe και 3.667 φορτηγάκια).

Στην κατηγορία αυτοκινήτων που χαρακτηρίζονται ως microcars περιλαμβάνονται όλα τα οχήματα, των οποίων των μεταξόνιο (η απόσταση δηλαδή από τον εμπρός ως τον πίσω άξονα) είναι μικρότερο των δύο μέτρων.

Τα microcars διέθεταν συνήθως κινητήρες από μικρές μοτοσικλέτες, στην επιτυχή προσπάθειά τους να κρατήσουν χαμηλά το κόστος. Κυρίως ήταν τέκνα της ανάγκης, την εποχή που η Eυρώπη επιχειρούσε να συνέλθει από τις συνέπειες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Οι πωλήσεις τους ήταν πολύ υψηλές για δέκα περίπου χρόνια.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, με τα μικρού μεγέθους οικογενειακά αυτοκίνητα και τα μοντέλα πόλης να κατακτούν σταδιακά την αγορά της γηραιάς ηπείρου, τα λιλιπούτεια οχήματα άρχισαν σταδιακά να υποχωρούν, ως τρην οριστική εξαφάνισή τους.

To πρώτο Goggomobil, με sedan αμάξωμα και κινητήρα των 247 κ.εκ. ισχύος 14 ίππων, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την Glas το 1954, στην διεθνή έκθεση ποδηλάτων και μοτοσικλετών ΙFΜΑ.

Tρία χρόνια αργότερα ο σχεδιασμός του υποβλήθηκε σε κάποιες ελαφρές τροποποιήσεις, αποκτώντας μεταξύ άλλων δύο πλέον υαλοκαθαριστήρες αντί για έναν, ενώ έγινε επίσης διαθέσιμο και με τους μεγαλύτερους κινητήρες των 296 κ.εκ. και των 395 κ.εκ. (απόδοσης 15 και 19 ίππων αντίστοιχα).

Μια ακόμη επέμβαση στην εξωτερική του εμφάνιση ακολούθησε το 1964, με την αλλαγή της φοράς ανοίγματος των θυρών του. Η παραγωγή του ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου 1969.

Το Goggomobil με το coupe 2+2 αμάξωμα παρουσιάστηκε το 1957, πάλι στην διεθνή έκθεση ποδηλάτων και μοτοσικλετών ΙFΜΑ. Παραγόταν σε τρεις τύπους (TS 250, TS 300 και TS 400, ανάλογα με τη χωρητικότητα του κινητήρα του. Η μόνη αλλαγή στην οποία υπεβλήθη έλαβε χώρα το 1964, με την αντιστροφή της φοράς των θυρών του.

Η τιμή πώλησής του ήταν πάντοτε κατά 10%-20% υψηλότερη από την αντίστοιχη του sedan. Ένα TS300 με τιμή αγοράς 625 λιρών Aγγλίας είχε δοκιμαστεί από το βρετανικό περιοδικό The Motor το 1957, αναπτύσσοντας τελική ταχύτητα 95 χιλιομέτρων την ώρα και επιταχύνοντας από στάση έως τα 80 χιλιόμετρα την ώρα σε 27,9 δευτερόλεπτα, ενώ η μέση κατανάλωσή του σε καύσιμο ήταν λίγο πιο κάτω από τα πέντε λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.

Η επαγγελματική έκδοση του Goggomobil υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά από αίτημα της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας, η οποία προμηθεύτηκε πάνω από 2.000 αυτοκίνητα αυτού του τύπου, από τον Οκτώβριο του 1957 έως τον Νοέμβριο του 1965.

Το Transporter είχε συρόμενες πόρτες μπροστά. Ήταν διαθέσιμο ως κλειστό φορτηγό με διπλή πίσω πόρτα, αλλά και ως pickup. Χρησιμοποιήθηκε επίσης από διάφορες δημοτικές υπηρεσίες, κυρίως για τον καθαρισμό των δρόμων.

Το χαριτωμένο γερμανικό αυτοκινητάκι εξήχθη και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, με τον κινητήρα των 400 κ.εκ. και με αυτόματο μείκτη βενζίνης-λαδιού, ασφαλώς όμως και με τα φώτα πορείας συμβατά με τους κανονισμούς ασφαλείας των ΗΠΑ. Η αύρα του έφτασε μέχρι τη μακρινή Αυστραλία, όπου από το 1957 μέχρι το 1961 κατασκευαζόταν κατόπιν αδείας από την Buckle Motors, με έδρα το Sydney.

Η χώρα των καγκουρό το γνώρισε με τη μορφή ενός πολύ όμορφου μικρού roadster με αμάξωμα από fiberglass, που άκουγε στο όνομα Dart. Η εκεί παραγωγή του ανήλθε σε περίπου 5.000 μονάδες. Κλείνοντας το σημείωμά μας, θα σχολιάσουμε πως το Dingolfing μπορεί ασφαλώς να υπερηφανεύεται ως «τόπος καταγωγής» ορισμένων από τα πιο προηγμένα αυτοκίνητα της εποχής μας.

Ωστόσο το μικροσκοπικό Glas, με την απλότητά του, παραμένει το πιο όμορφο και χαριτωμένο τετράτροχο που «γεννήθηκε» σε αυτή την πόλη.

GOGGOMOBIL T250 LIMOUSINE (1964) Αμάξωμα: δίθυρο sedan Σχεδιαστές: Ηans & Andreas Glas, Felix Dozekal Κυβισμός: 247 κ.εκ. Ισχύς: 14 ίπποι στις 5.400 σ.α.λ.

Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 87 χλμ/ώρα 0-80 χλμ./ώρα: 38 δλ. Μήκος: 2.900 χλστ. Βάρος: 415 κιλά