Πώς και κυρίως πότε παρεμβαίνει μια χώρα υπέρ ή κατά μιας άλλης; Όταν κι όπως το επιβάλλουν τα συμφέροντα της. Πάρτε, για παράδειγμα, την περίπτωση της γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ. Αποφάσισε ξανά να ασχοληθεί με την περίπτωση της Ελλάδας, αφού προηγήθηκε:
Α) Η συνάντηση της με τον Μακρόν, στο εξοχικό του στη Γαλλία, όπου διαπίστωσε ότι το Παρίσι έχει αποκτήσει το πάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, αφήνοντας το Βερολίνο στο περιθώριο
Β) Η διπλή παρέμβαση του Τραμπ σε Αθήνα και Άγκυρα, υπό την πίεση, βεβαίως, (και) της προεκλογικής του περιόδου. Ωστόσο είναι αντικειμενικό γεγονός ότι οι αμερικανοί επιστρέφουν στην περιοχή, απ’ όπου είχαν αποχωρήσει εδώ και καιρό. Και το Βερολίνο κινδυνεύει (κι από εκεί) να μείνει στο περιθώριο
Γ) Η δυναμική είσοδος της Αυστρίας στην ελληνο-τουρκική διένεξη, υπέρ της Αθήνας. Που προς το παρόν δεν απειλεί τις ισορροπίες εντός της ΕΕ, υπέρ όσων επιδιώκει το Βερολίνο. Όμως, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον.
Δ) Η υλοποίηση του μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος της Ελλάδας, προσεχώς. Η Γαλλία φρόντισε και πήρε τη μερίδα του λέοντος. Οι ΗΠΑ δεν θα χάσουν. Ακόμα και η Ολλανδία που «δυσκολεύεται» να καταδικάσει την Άγκυρα, έστειλε τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ της, για επίσκεψη στο ελληνικό Πεντάγωνο. Και ποιος ξέρει; Μετά από αυτή την επίσκεψη μπορεί και να… μαλακώσει. Η Γερμανία όμως;
Οσοι ξέρουν, επιμένουν ότι ο Ερντογάν την πίεζε και την πιέζει για την ακύρωση της ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου, αρνούμενος να κάνει οποιοδήποτε βήμα προσέγγισης, χωρίς αυτό το προαπαιτούμενο.
Σε τι βασίζεται; Στα 20 δισ. που υπολογίζεται το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δυο χωρών (υπέρ της Γερμανίας εννοείται). Σε τι άλλο βασίζεται; Στη συμφωνία για το μεταναστευτικό. Η καγκελάριος δεν θέλει να ξαναδεί χιλιάδες προσφύγων στα σύνορα της. Τι θα κάνει λοιπόν η Μέρκελ, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω; Η συνέχεια αναμέμεται με ενδιαφέρον
Ο Τειρεσίας
