Στις αρχές Ιουνίου, το διοικητικό δικαστήριο της Βαυαρίας απέρριψε όλες τις προσφυγές κατά του αμφιλεγόμενου διατάγματος για τους Χριστιανικούς σταυρούς του πρωθυπουργού Söder. Τώρα το Βαυαρικό Διοικητικό Δικαστήριο (BayVGH) αιτιολόγησε την απόφασή του: Οι σταυροί είναι ουσιαστικά παθητικά σύμβολα.
Το Διοικητικό Δικαστήριο της Βαυαρίας (BayVGH) παρέθεσε το σκεπτικό της απόφασής του σχετικά με το αμφιλεγόμενο διάταγμα του πρωθυπουργού για τους σταυρούς. Στις αρχές Ιουνίου, το BayVGH είχε απορρίψει όλες τις καταγγελίες και τις προσφυγές κατά του διατάγματος της πολιτειακής κυβέρνησης.
Οι δικαστές θεωρούν αβάσιμη την καταγγελία
Συγκεκριμένα, η υπόθεση αφορούσε την Ένωση για την Ελευθερία της Σκέψης στη Βαυαρία και το Μόναχο. Είχε ζητήσει την κατάργηση του διατάγματος για τους σταυρούς και την απομάκρυνση των σταυρών. Στη γραπτή δήλωσή τους, οι δικαστές ανέφεραν ότι οι καταγγελίες ήταν παραδεκτές, αλλά αβάσιμες. Οι σταυροί που κρέμονται στους χώρους εισόδου των κρατικών κτιρίων είναι ουσιαστικά παθητικά σύμβολα “χωρίς προσηλυτιστικό ή κατηχητικό αποτέλεσμα”.
Η τοποθέτηση σταυρών παραβιάζει την απαίτηση ουδετερότητας
Ωστόσο, το BayVGH παραδέχθηκε ότι δεν τηρήθηκε η αντικειμενική-νομική απαίτηση ουδετερότητας του κράτους. “Ο σταυρός είναι σύμβολο της χριστιανικής θρησκείας και δεν μπορεί να κατανοηθεί μεμονωμένα μόνο ως σύμβολο ιστορικού και πολιτιστικού χαρακτήρα”. Η τοποθέτηση σταυρών στην είσοδο επίσημων κτιρίων παραβιάζει το καθήκον της ιδεολογικής-θρησκευτικής ουδετερότητας, είπε.
“Για τον μη χριστιανό ή τον άθεο, ο σταυρός γίνεται εμβληματική έκφραση ορισμένων πεποιθήσεων και σύμβολο της ιεραποστολικής εξάπλωσής του ακριβώς λόγω της σημασίας που του αποδίδει ο χριστιανισμός και την οποία είχε στην ιστορία”, είπε το δικαστήριο. Ο πρωθυπουργός Söder είχε επανειλημμένα επισημάνει ότι ο σταυρός πρέπει να θεωρείται έκφραση του δυτικού πολιτισμού που διαμορφώθηκε από τον χριστιανισμό.
Το BayVGH δεν βλέπει παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας
Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν θεμελιώνει εκτελεστά υποκειμενικά δικαιώματα. Το δικαστήριο συνεχίζει: “Η παραβίαση της απαίτησης της κρατικής ουδετερότητας, η οποία περιορίζεται στην απλή παθητική χρήση ενός θρησκευτικού συμβόλου χωρίς προσηλυτιστικό ή κατηχητικό αποτέλεσμα και δεν συνδέεται με περαιτέρω μειονεκτήματα για άλλες θρησκευτικές και ιδεολογικές κοινότητες, δεν παραβιάζει ούτε το δικαίωμά τους στην ελευθερία της πίστης και της ομολογίας ούτε το δικαίωμά τους στην ίση μεταχείριση”.
Ο χώρος εισόδου ενός επίσημου κτιρίου είναι ουσιαστικά ένας χώρος διέλευσης που δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της μεγαλύτερης διαμονής. Επομένως, οι επισκέπτες των αρχών ερχόταν μόνο φευγαλέα αντιμέτωποι με τους σταυρούς – σε αντίθεση με τους σταυρούς στις αίθουσες διδασκαλίας. Οι ενάγοντες θα μπορούσαν να προβάλουν αξίωση υπεράσπισης μόνο εάν παραβιάζονταν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.
Η Ένωση για την Ελευθερία της Σκέψης θέλει να φτάσει μέχρι την Καρλσρούη
Ο κανονισμός, ο οποίος ισχύει από το 2018, ορίζει ότι ένας σταυρός πρέπει να κρέμεται σε κάθε κρατικό κτίριο στη Βαυαρία. Η Bund für Geistesfreiheit (Ένωση για την Ελευθερία της Σκέψης), η οποία ασκεί κριτική στη θρησκεία, κατέθεσε καταγγελία κατά του γεγονότος αυτού, όπως και 25 επιχειρηματίες, πολιτικοί και εργαζόμενοι στον πολιτισμό.
Στις αρχές Ιουνίου, το BayVGH απέρριψε όλες τις καταγγελίες. Ωστόσο, το δικαστήριο επέτρεψε την προσφυγή στο Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο σχετικά με την απόφαση επί των καταγγελιών της Ένωσης για την Ελευθερία της Σκέψης.
Η Ένωση για την Ελευθερία της Σκέψης ανακοίνωσε αμέσως μετά ότι θα επιμείνει στην καταγγελία της και ότι “θα συνεχίσει τη νομική διαδικασία μέχρι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο”.
Οι ενάγοντες είχαν υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, ότι το διάταγμα για τον σταυρό σήμαινε προνομιακή μεταχείριση των χριστιανικών εκκλησιών και συνεπώς “ουσιαστικό μειονέκτημα” για τους ενάγοντες – αυτό αντιβαίνει στην αρχή της ίσης μεταχείρισης και στην απαίτηση ουδετερότητας του κράτους.
Ο εισαγγελέας Marcus Niese, από την άλλη πλευρά, είχε τονίσει ότι το Ελεύθερο Κράτος “δεν αναρτά τον σταυρό με την ιδιότητα του θρησκευτικού συμβόλου”, αλλά ως έκφραση του ιστορικού και πολιτιστικού χαρακτήρα της Βαυαρίας – αυτό αναφέρεται και στον αντίστοιχο κανονισμό.
