Συχνά νεαροί υποκύπτουν σε πειρασμούς όπως το χρήμα και το σεξ. “Την ώρα που τα κοινωνικά ταμεία μας έμβαζαν μερικές εκτοντάδες ευρώ βοήθεια, εμείς πακετάραμε χαρτονομίσματα των 100 ευρώ σε σακούλες κατάψυξης των τριών λίτρων και τα κρύβαμε σε ηχεία ή σε φρεάτια ανελκυστήρων” περιγράφει ο Χαλίλ Ο. την κατάσταση στο βιβλίο του “Στο δρόμο ισχύει ο νόμος μας” για τα ζωή σε μια αραβική μεγαλοφαμίλια στο Βερολίνο.
Τρία βιβλία με διαφορετικές οπτικές
Σε συνεργασία με μια δημοσιογράφο ο Χαλίλ Ο., που στην πραγματικότητα έχει άλλο όνομα, αποκαλύπτει λεπτομέρειες για έναν παράλληλο κόσμο με τους δικούς του κανόνες. Για κέρδη από μπίζνες με ταξί που μεταφέρουν κοκαΐνη, αλλά και την “έξοδό” του από το εγκληματικό περιβάλλον της οικογένειας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε μια περίοδο, που το θέμα των αραβικής καταγωγής μεγαλοοικογενειών στη Γερμανία συνειδητοποιείται ως μεγάλο πρόβλημα. Αφού πρώτα οι κυβερνήσεις στην Κάτω Σαξονία, το Βερολίνο και τη Ρηνανία-Βεστφαλία έκαναν επί δεκαετίες τα στραβά μάτια, είδαν τα προβλήματα και ενισχύουν τώρα έμπρακτα τις διωκτικές αρχές. Το αποτέλεσμα:
Έλεγχοι, έφοδοι σε σπίτια, έρευνες και ανακρίσεις. Κατασχέθηκαν 77 σπίτια και διαμερίσματα του γνωστού στο Βερολίνο σογιού Ρ. Ο αρχηγός της μεγαλοφαμίλιας του Α. Χ. και των αδελφών του λογοδοτούν στη δικαιοσύνη, επειδή εκβίασαν και χτύπησαν το γερμανό ράπερ Μπουσίντο.
Τα ονόματα Ρ και Α.Χ. εμφανίζονται και σε άλλα δύο επίκαιρα βιβλία με το ίδιο θέμα: “Η δύναμη των σογιών” γραμμένο από δύο ρεπόρτερ του Spiegel και μια αυτοβιογραφία του επικεφαλής μεγαλοσογιού Μαχμούτ αλ Ζάιν με τον τίτλο “Ο Νονός του Βερολίνου”.
Τρία βιβλία, τρεις οπτικές: Η πρώτη είναι μια ματιά στις αθέατες δομές της οργάνωσης από μέλος σογιού που κατάφερε να βγει από ένα τέτοιο περιβάλλον με μια σκληρή ανάλυση στεγανοποιημένων κόσμων, η άλλη μια δημοσιογραφική ματιά με λεπτομέρειες για εγκληματικές πράξεις και περιγραφές κινήτρων από τους ανακριτικούς φακέλους της αστυνομίας και η τρίτη μια αυτοβιογραφία ενός επικεφαλής ενός τέτοιου σογιού που εμφανίζεται ως αθώα περιστερά και κυνηγημένος χωρίς λόγο. Μάλιστα παραπονιέται ότι δεν του αναγνωρίστηκε το καθεστώς αιτούντος ασύλου, αν και ο ίδιος ομολογεί ότι ταξίδεψε ως τουρίστας από το Λίβανο, δεν υπήρξε πότε πολιτικά διωκόμενος, αλλά αντ΄αυτού ήταν επί δεκαετίες χωμένος στη βία και το έγκλημα.
Ναρκωτικά, πορνεία, εγκληματικότητα
Εντύπωση προκαλούν οι προσωπικές αναμνήσεις του Χαλίλ Ο., ο οποίος τέλος της δεκαετίας του ΄90, από βίαιος μαθητής επαγγελματικού λυκείου μεταμορφώθηκε σε επαγγελματία απατεώνα και έμπορα ναρκωτικών. Ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, όπως θείοι του, αδέλφια, ξαδέλφια και φίλοι του. Με τη διαφορά ότι αυτός βγήκε από τα κυκλώματα πριν από 15 χρόνια. Σήμερα εργάζεται ως κοινωνικός λειτουργός.
Η δημοσιογράφος Κριστίνε Κένσε από την εφημερίδα Die Welt περιγράφει πάνω από 50 συναντήσεις με τον Χαλίλ Ο., την ιστορία του οποίου διασταύρωσε με την αστυνομία και την εισαγγελία. “Δεν είναι όλοι όσοι ανήκουν σε μεγαλοφαμίλιες εγκληματίες” γράφει ο Χαλίλ Ο.
Θα έλεγα ότι στο 80% των αραβικών σογιών υπάρχουν άνθρωποι που είναι αναμεμιγμένοι είτε σε ναρκωτικά, είτε στην πορνεία, είτε σε κλοπές και διαρρήξεις. Στους 100 οι 10 είναι εγκληματίες και οι άλλοι 10 βρίσκονται στη φυλακή”.
Κυρίως όσοι ήρθαν από την Τουρκία τη δεκαετία του ΄80 μέσω Λιβάνου, μέλη της αραβικής φυλής Μχαλαμί, που αναγνωρίζει μόνο τους παλαιούς αρχαϊκούς κανόνες. Η οικογένεια είναι το παν, το κράτος για πέταμα, τα παιδιά μεγαλώνουν με ξύλο, τα αγόρια έχουν διαφορετικές ελευθερίες από ότι τα κορίτσια, τα νεαρά αγόρια παντρεύονται κατά προτίμηση ξαδέρφες. Όποιος ζητά βοήθεια θεωρείται αδύναμος. Η τιμή, τα χρήματα και η εξουσία είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή.
Όπως διηγείται ο Χαλίλ Ο., το δρόμο προς την εγκληματικότητα ανοίγουν μεγαλύτεροι στην ηλικία συγγενείς . “Όταν η γιαγιά μου μού έλεγε ότι χρειάζεται μια ηλεκτρική σκούπα, πήγαινα και έκλεβα μία …. στη Βηρυτό έκλεβα μόνο ψωμί, δεν υπήρχε τίποτα άλλο, αλλά στο Βερολίνο ήταν παράδεισος, υπήρχαν όλα και μάλιστα σε αφθονία”. Ποινικές διώξεις; “Στο 99% των περιπτώσεων ξέφευγα, και όταν με πιάνανε η διαδικασία σταματούσε.
Ως νεαρός μαθητής ο Χαλίλ Ο. κάπνιζε μαριχουάνα, γρήγορα κέρδισε χρήματα για πολυτελή είδη, χρυσές καδένες, και αργότερα πουλώντας ναρκωτικά πήγαινε σε οίκους ανοχής. Μέσω των συγγενών προέκυπταν νέες επαφές και δυνατότητες για μπίζνες στη περιοχή του Κρόιτσμπεργκ, του Νόικελν ή του Βέντινγκ. Οι ανταγωνιστές έβγαιναν από τη μέση, κανένα θύμα δεν πήγαινε στην αστυνομία.
Ρόλεξ και ακριβά αυτοκίνητα
Αρχές της δεκαετίας του 2000 ο Χαλίλ με τους φίλους του μπήκαν στον κόσμο εμπορίας ναρκωτικών με σέρβις επί 24ώρου βάσης. Την “άσπρη” τούς την προμήθευαν συγγενείς από τη δυτική Γερμανία και την Ολλανδία, το χρήμα έρρεε. “Φορούσα ρόλεξ σε κάθε χέρι και οδηγούσα τα πιο ακριβά αυτοκίνητα στους βερολινέζικους δρόμους” θυμάται ο Χαλίλ. Ακολούθησαν εξαρτήσεις, κρίσεις, σκαμπανεβάσματα.
Με πολύ κόπο πήρε τελικά απολυτήριο και έγινε κοινωνικός λειτουργός. Το συμπέρασμά του; Μόνο ένα ισχυρό κράτος μπορεί να αντταιμετωπίσει αυτού του είδους την εγκληματικότητα. “Χωρίς τα χρήματα, τα σόγια αυτά είναι ένα τίποτα. Η κατάσχεση περιουσιών είναι το πιο πολυσυζητημένο θέμα σε αυτά τα κυκλώματα. Όλοι περιμένουν τι θα γίνει. Τι θα κάνει το γερμανικό κράτος, τι αποφάσεις θα πάρει η δικαιοσύνη”. Μια από τις λύσεις είναι οι σταράτες κουβέντες. “Μερικοί πολιτικοί θεωρούν ότι η εγκληματικότητα των αραβικών μεγαλοοικογενειών δεν είναι και τόσο φοβερή. Θα έλεγα ότι ναι. Είναι”.
Μεγαλύτερο παρασκήνιο για τα σόγια, για τις αποτυχίες της πολιτικής και τα προβλήματα της αστυνομίας μπορεί να διαβάσει κανείς στο βιβλίο των ρεπόρτερ του Spiegel Τόμας Χάιζε και Κλάας Μάιερ-Χόιερ με το τίτλο “Η δύναμη των σογιών”.
Οι συγγραφείς φωτίζουν το παρασκήνιο με λεπτομέρειες από φακέλους θεαματικών υποθέσεων, όπως ξέπλυμα εκατομμυρίων, επιθέσεις σε πολυτελή μαγαζιά, όπως το KaDeWe, κλοπές μουσείων, διάφορες δολοφονίες. Το αίτημα είναι η ύπαρξη ενός εύρωστου κράτους με αυτοπεποίθηση. Και το μήνυμα των συγγραφέων: “όχι άλλο στραβά μάτια όπως στο παρελθόν”.
