Η Γερμανία γνωρίζει την οικονομική δυσκολία της Τουρκίας και από καιρό ξεκίνησε ένα παιχνίδι με την κυβέρνηση του Ερντογάν αναφέρει σε ρεπορτάζ της η ανταποκρίτρια της Welt στην Κωνσταντινούπολη Marion Sendker.
Υπό το πρόσχημα της πανδημίας του κορωνοϊού, διακυβεύονται τουλάχιστον τρία εντελώς διαφορετικά συμφέροντα: χρήμα, ισχύς και αντίποινα, συνεχίζει η Sendker. «Τώρα που ο Πρόεδρος Ερντογάν εξαρτάται τόσο πολύ από το ξένο χρήμα, η Γερμανία έχει τη δύναμη.
Όσο χειρότερη είναι η κατάσταση της οικονομίας της Τουρκίας, τόσο το καλύτερο για τα γερμανικά συμφέροντα στη χώρα. Χωρίς τα δισεκατομμύρια από τον τουρισμό και τις επενδύσεις, η τουρκική κυβέρνηση και ο Ερντογάν προσωπικά θα αντιμετωπίσουν ακόμη περισσότερες δυσκολίες απ’ όσες αντιμετωπίζουν ήδη -και έτσι θα εξαρτηθούν ακόμα περισσότερο από τη Γερμανία».
«Φυσικά», συνεχίζει, «δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen ανακοίνωσε μόλις μία ημέρα πριν από την επίσκεψη της τουρκικής αντιπροσωπείας στο Βερολίνο ότι δεν θα κατασκευάσει το εργοστάσιο στη Manisa της Τουρκίας, όπως είχε προγραμματιστεί. Ακόμα κι αν η Volkswagen είχε ήδη ιδρύσει θυγατρική εταιρία στην Τουρκία και φαινόταν πραγματικά ενδιαφερόμενη για την υλοποίηση της συμφωνίας: Εδώ και μερικές εβδομάδες, η γερμανική κυβέρνηση ακολουθεί μια ασυνήθιστα σκληρή πολιτική έναντι της Τουρκίας».
Όπως αναφέρει η Sendker, «oι πολιτικές φιλοδοξίες συνδέονται στενά με τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας. Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Εξωτερικών Heiko Maas (SPD) τόνισε στο Βερολίνο ασυνήθιστα πολλές φορές ότι η Γερμανία έχει τώρα την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ.
Μια θέση εξουσίας που δεν πρέπει να υποτιμάται. Ο Maas επεσήμανε ότι ο Cavusoglu είναι ο πρώτος επισκέπτης εκτός ΕΕ στο πλαίσιο της Προεδρίας. Η τιμή αυτή υπογραμμίζει πόσο ενδιαφέρεται η Γερμανία για συνεργασία με την Τουρκία. Κατ’ αντιστοιχία, ο Maas πρότεινε στην Τουρκία να αξιοποιήσει αυτό το χρόνο για την επεξεργασία παλιών ζητημάτων, στα οποία εντοπίζονται προβλήματα».
«Λέγοντας αυτά, ο Maas σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων ή τη βελτίωση του Κράτους Δικαίου στην Τουρκία. Γιατί μετά την απελευθέρωση περίπου 90.000 κρατουμένων από τις φυλακές της Τουρκίας στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης έμμεσης αμνηστίας, κανείς δεν βρίσκεται πλέον υπό τουρκική κράτηση, η απελευθέρωση του οποίου θα μπορούσε πραγματικά να αποφέρει κάτι στο γερμανικό κράτος. Και για την αναζωογόνηση του Κράτους Δικαίου στην Τουρκία, η εξάμηνη Προεδρία είναι πιθανότατα πολύ σύντομη.
«Για τη Γερμανία το διακύβευμα έγκειται περισσότερο στα ζητήματα που απαρίθμησε ο Maas στο Βερολίνο: τη Συρία και τη Λιβύη, η οποία συμπεριλαμβάνει και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα τουρκικά υποβρύχια συνωστίζονται στην περιοχή -όπως συμβαίνει κατά τα φαινόμενα και με τα ρωσικά και τα αμερικανικά. Είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας η Τουρκία αποσυρθεί από εκεί -πριν συμβεί κάποιο ατύχημα».
