Είναι ένα μικρό δωμάτιο με έναν μεγάλο στόχο: να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αφηγούνται ιστορίες. Το πρόγραμμα είναι πλέον τόσο δημοφιλές που οι εθελοντές δύσκολα μπορούν να εξυπηρετήσουν…
Μπορεί ένας ή δύο περαστικοί να έχουν ήδη παρατηρήσει το δυσδιάκριτο πράσινο ξύλινο σπιτάκι στην πλατεία Stephansplatz του Μονάχου, αλλά προορίζεται να εκπληρώσει έναν μεγάλο σκοπό – να δώσει δηλαδή τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βγάλουν κάτι από μέσα τους.
“Το πρόβλημα σήμερα είναι ο χρόνος”, λέει ο Michael Spitzenberger, εμπνευστής του έργου και πρόεδρος της ένωσης Momo Listens. Στην αγχωτική καθημερινότητά τους, οι άνθρωποι συχνά δεν έχουν χρόνο να ακούσουν ο ένας τον άλλον. Ο Spitzenberger θέλει να το αλλάξει αυτό. Ο 55χρονος περιγράφει το μικρό δωμάτιο ακρόασης ως ένα “κοινωνικό start-up” και έργο γειτονιάς. Αρχικά, οι περαστικοί μπορούσαν να επισκέπτονται το δωμάτιο ακρόασης τις καθημερινές από τις 12 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα – δωρεάν και χωρίς ραντεβού.
Το δωμάτιο είναι πλέον ανοιχτό ακόμη και από τις 9 π.μ., μερικές φορές ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. “Εάν η ζήτηση παραμείνει τόσο μεγάλη, αυτό θα μπορούσε να συνεχιστεί και στο μέλλον”, λέει ο Spitzenberger στο t-online.
Το σπιτάκι πλέον αριθμεί 35 εθελοντές
Το πράσινο ξύλινο σπίτι βρίσκεται στο κέντρο του Μονάχου από τον περασμένο Απρίλιο, πρώτα στην Isartorplatz, στη συνέχεια στο Schrannenhalle και από τον Οκτώβριο στην Stephansplatz. ”
Ευτυχώς, τότε ήμασταν λίγο πιο κρυμμένοι”, αστειεύεται ο Spitzenberger. Στην αρχή, ο ίδιος, η σύζυγός του και ένας άλλος εθελοντής άκουγαν τους περαστικούς – σήμερα, η αίθουσα ακρόασης έχει 35 εθελοντές ακροατές, με πάνω από δέκα άτομα στη λίστα αναμονής.
Ο Spitzenberger είναι ικανοποιημένος από την αύξηση του αριθμού, “αλλά δεν έχουμε σχεδόν καθόλου κενές θέσεις”, λέει ο πρώην επιχειρηματίας. Σύμφωνα με τον Spitzenberger, άνθρωποι από όλη τη Γερμανία έχουν έρθει στο ξύλινο σπιτάκι.
Έχει δεχτεί ακόμη και αιτήματα συνεργασίας από το εξωτερικό, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη Βραζιλία. Το πόσο καιρό οι εθελοντές θα ακούνε τις ανησυχίες και τις χαρές των περαστικών εξαρτάται από τους ίδιους.
Το δωμάτιο ακρόασης αναζητά χορηγούς
Ο Spitzenberger έλαβε πρόσφατα μερική χρηματοδότηση, αλλά εξακολουθεί να αναζητά χορηγό. “Δεν αναζητούμε μόνο χρήματα, αλλά και τη συνεργασία των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτό”, λέει ο 55χρονος. “Διαφορετικά, τα χρήματα δεν έχουν μεγάλη χρησιμότητα”.
Ο ίδιος είναι πλέον πλήρως αφοσιωμένος στο δωμάτιο ακρόασης και επενδύει έως και 50 ώρες την εβδομάδα στο έργο.
