Ξυπνάς το πρωί και το πρώτο πράγμα που νιώθεις, είναι να σε κυριεύει το άγχος του να τα προλάβεις όλα: Οικογενειακές υποχρεώσεις, δουλειά, νοικοκυριό, οικονομικά θέματα, αλλά και τόσα ακόμη απρόοπτα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της μέρας που είναι ικανά να σε βγάλουν νοκ-άουτ.
Από το πιο μικρό και φαινομενικά ασήμαντο ως και μεγάλα προβλήματα της ζωής, όλα έρχονται για έναν λόγο: να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν είναι ο μοναδικός που αντιμετωπίζει δυσκολίες. Όλοι έχουμε νεύρα, θέλουμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν αλλά δυστυχώς δε μας αφήνουν οι συνθήκες και κάνουμε μόνο αυτά που πρέπει και κάπως έτσι χάνουμε σιγά σιγά τους εαυτούς μας.
Και την ανθρωπιά μας. Το να νιώθουμε μερικές φορές ότι θέλουμε να ξεφύγουμε από όλους και όλα δεν είναι καθόλου κακό, αντιθέτως είναι πολύ φυσιολογικό. Απλά κάντε το. Πάρτε χρόνο για εσάς. Ένα μισάωρο είναι αρκετό μια στο τόσο για να μην κάνετε τίποτα και απλά να κοιτάξετε τον εαυτό σας.
Είναι σημαντικό, γιατί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνυπάρχετε σε αυτή την κοινωνία με άλλους. Και αυτό που όμως είναι κακό, είναι το να μεταφέρετε την όποια αρνητική ενέργεια στους συνανθρώπους σας. Μην αναζητάτε τη λύση των προβλημάτων στους άλλους, αλλά κοιτάξτε ουσιαστικά μέσα σας.
Ναι μπορεί να ακούγεται πολύ πεζό και συνηθισμένο, αλλά αυτό που φαίνεται απλό, είναι πολλές φορές και το πιο δύσκολο: βρείτε χρόνο να κάνετε αυτά που σας ευχαριστούν. Αφήστε το σπίτι μια μέρα ακατάστατο και θυμηθείτε τι σας δίνει χαρά. Και απλά κάντε το. Μην αφήνετε τη ρουτίνα να σκοτώνει πρώτα από όλα τη δική σας ψυχολογία.
Ζήστε! Ο χρόνος είναι ένα αγαθό που πίσω δε γυρνάει!
Και υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που μαλώνεις με το σύντροφό σου ή τους φίλους, ξεσπάς στα παιδιά σου ή κλείνεσαι στον εαυτό σου. Ακόμα και αυτά είναι όλα δικά σου, ολοδικές σου ανάγκες και είναι απόλυτα εντάξει.
Βρες, όμως, το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη από εκείνους που πρόσκαιρα πλήγωσες. Η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας χωρίς νικητές και ηττημένους.
Αποτελεί μόνο μια άνιση μάχη με τους ίδιους μας τους εαυτούς και εκεί επιβάλλεται να νικήσουν και οι δυο πλευρές. Και αυτό φαίνεται αργότερα στην ανασκόπηση που κάνει ο καθένας μας. Πόσες φορές έπεσε και πόσες σηκώθηκε. Τι έσπειρε και τι θέρισε.
Κάθε μέρα, λοιπόν, είναι μια νέα μέρα και δεν πρόκειται να ξανά έρθει. Γι’ αυτό ξυπνήστε αύριο χαλαρά, πιείτε τον καφέ σας με την αγαπημένη σας μουσική, απολαύστε την ανατολή της μέρας και μάθετε να ζείτε ευγνώμονες για όλα όσα ήδη έχετε. Χαρείτε τις μικρές χαρές της ζωής και αν δε σας φτάνουν, αντί να γκρινιάζετε, δημιουργήστε το πλαίσιο εκείνο που θα σας φέρει περισσότερες.
Χαμογελάτε!
Γράφει η Λία Μπουζούρη
