Εντυπωσιακά δέντρα που μοσχοβολούν και στολίζουν τις αυλές το Πάσχα απ’ όπου πήραν και το όνομα τους. Ανθίζουν μόνο μια φορά το χρόνο για μερικές μέρες και θεωρούνται ο προάγγελος της Ανοιξης, καθώς η άνθισή τους θεωρείτε «σημάδι» για το αν θα αργήσει ή όχι να έρθει.
Οι πασχαλιές είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, κάποτε στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια πανέμορφη Νύμφη, η Σειρήνα. Για να γλυτώσει από το θεό Πάνα τον θεό των δασών ο οποίος την κυνηγούσε γιατί την ερωτεύτηκε, μεταμόρφωσε τον εαυτό της σε αρωματικό θάμνο.
Αυτό που κάνει τις πασχαλιές ακόμα πιο ιδιαίτερες, έχει σχέση με την Ανάσταση του Ιησού.
Σύμφωνα με τον λαό η πασχαλιά λέγεται πως ήταν το δένδρο που πρόσφερε τη δροσιά και τον ίσκιο του στην Μαρία και τον Ιωσήφ, όταν εκείνοι όδευαν προς την Αίγυπτο στην προσπάθεια τους να σώσουν τον μικρό Χριστό από τον Ηρώδη. Όταν ο ήλιος ανέβηκε ψηλά, στην έρημο άρχισε να κάνει φοβερή ζέστη. «Τι κρίμα!» είπε σε μια στιγμή αναστενάζοντας η Μαρία. «Δεν υπάρχει ούτε ένα δεντράκι σε αυτή την έρημο για να σταθούμε και να δροσιστούμε λιγάκι στον ίσκιο του!» Ξαφνικά, φύτρωσε μπροστά τους ένα δεντράκι με πολλά και πυκνά φύλλα. Ήταν μία πασχαλιά. Τότε η Μαρία το ευλόγησε να είναι πάντα φορτωμένο με πανέμορφα, ευωδιαστά άνθη.
Σύμφωνα πάντα με το λαό, το όνομα του το πήρε λίγα χρόνια αργότερα, όταν οι Ιουδαίοι σταύρωσαν το Χριστό. Είχε φυτρώσει κοντά στο Γολγοθά και βλέποντας τον Κύριο να σταυρώνεται μαράθηκε, από τον καημό του. Όταν τρεις μέρες μετά ο Ιησούς αναστήθηκε, το δεντράκι ζωντάνεψε για να πάρει κι αυτό μέρος στη μεγάλη χαρά της Ανάστασης.
Μια μικρή παραλλαγή λέει πως η Παναγία όταν σταύρωσαν το Χριστό, ήταν πολύ ταλαιπωρημένη και τσακισμένη από τον πόνο και το κλάμα. Περπάτησε λίγο και κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο που ήταν γεμάτο φύλλα αλλά όχι άνθη. Ήταν μία πασχαλιά, το ίδιο ακριβώς δένδρο που είχε φυτρώσει στην έρημο, το οποίο, όμως, δεν άνθιζε ποτέ. Κουρασμένη καθώς ήταν, αποκοιμήθηκε. Το δέντρο τότε, άρχισε σιγά-σιγά να ρίχνει όλα του τα φύλλα και να σκεπάζει απαλά τη Παναγία για να τη ζεστάνει. Όταν η Παναγία ξύπνησε, πρόσεξε τα γυμνά κλαδιά του δέντρου και προς στιγμήν απόρησε.
Μα σαν είδε όλα εκείνα τα φύλλα που τη σκέπαζαν και τη ζέσταναν, ευλόγησε το δέντρο λέγοντας : «Να είσαι πάντα ευλογημένο και μοσχοβολημένο».
Με την ευλογία της Παναγίας το δέντρο γέμισε με καταπράσινα φύλλα και άνθισε για πρώτη φορά. Στη γλώσσα των λουλουδιών, η μοβ πασχαλιά συμβολίζει τα πρώτα συναισθήματα / σκιρτήματα της αγάπης, ενώ η λευκή αντιπροσωπεύει τη νεανική αθωότητα.
