Έζησε, δημιούργησε και πέθανε εδώ στο Μόναχο
Σε μια εποχή, όπως αυτή της μεταεπαναστατικής Ελλάδας, οι τέχνες σπάνια έβρισκαν δίοδο προς τις λαϊκές μάζες. Όμως τα έργα του Θεόδωρου Βρυζάκη, που κυκλοφόρησαν ως λαϊκές λιθογραφίες με θέμα τους ήρωες, τις μεγάλες μάχες και σημαντικά γεγονότα της επανάστασης του 1821, αναρτήθηκαν σε σχολεία, καφενεία, δημόσιες υπηρεσίες και σπίτια. Ο Βαυαρός Peter Von Hess και ο Θεόδωρος Βρυζάκης ήταν οι πρώτοι καλλιτέχνες που με το έργο τους έδωσαν εικόνα στην ελληνική επανάσταση.
Ο Θεόδωρος Βρυζάκης είναι ο πρώτος καλλιτέχνης της ελεύθερης Ελλάδας που πραγματοποίησε επιτυχημένη καριέρα εκτός συνόρων. Θεωρείται ο εισηγητής της “σχολής του Μονάχου”. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1814 και ήταν μόλις τριών ετών όταν είδε τους Τούρκους να συλλαμβάνουν και να οδηγούν στην αγχόνη τον πατέρα του. Έπειτα από μια περίοδο παραμονής στο ορφανοτροφείο της Αίγινας, γνωρίζει τον Α. Ραγκαβή και το Γερμανό φιλόλογο Thiersch, o οποίος τον φέρνει στο Μόναχο.
Το 1844 γίνεται δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, απολαμβάνοντας και υποτροφία της ελληνικής παροικίας. Συμμετείχε σε σημαντικές εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη με διακρίσεις, όπως αυτή για το έργο “Η έξοδος του Μεσολογγίου” στη Βιέννη και “Στρατόπεδο του Καραΐσκάκη” στα Ολύμπια. Μετά από παραγγελία της ελληνικής παροικίας του Μαντσεστερ, αγιογράφησε τον εκεί ναό του Ευαγγελισμού.
Στο εργαστήριο του στο Μόναχο μαθήτευσαν πολλοί νεαροί καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων και ελληνόπουλα. Οι ελαιογραφίες του — όλες σχεδόν με θέματα ελληνικά — χαρακτηρίζονται από το ύφος των Δυτικοευρωπαίων γιαυτό και επικρίθηκε από μια μερίδα κριτικών, ότι φαινόταν δηλαδή να προσεγγίζει τα θέματά του με την ματιά ενός ξένου, όμως — χωρίς καμία αμφιβολία — ο Βρυζάκης είναι ένας από τους κύριους θεμελιωτές της νεότερης (μεταβυζαντινής) ελληνικής ζωγραφικής και συγκαταλέγεται στους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα.
Εξ αιτίας μιας οφθαλμικής πάθησης, πέρασε απομονωμένος από την κοινωνική ζωή της βαυαρικής πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πέθανε στο Μόναχο στις 6 Δεκεμβρίου το 1878 όπου και κηδεύτηκε.
Ο τάφος του υπάρχει μέχρι και σήμερα στο Alter Südfriedhof στη θέση 9-8-24.
Με την διαθήκη του, κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όλα τα έργα του εργαστηρίου του και 760 μάρκα, για την επισκευή της οροφής της ελληνικής εκκλησίας του Σωτήρος του Μονάχου (Salvatorkirche). Τα έργα βρίσκονται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη, ύστερα από δωρεά του Πανεπιστημίου.
